คุณเคยมีความความหวังมั้ย ฉันเองไม่เคยมีมานานแล้ว เมื่อนานมาแล้วตอนเรียนมัธยมฉันไม่เคยมีคนรักและความสัมพันธ์อะไรทั้งสิ้น จากนั้นฉันก็เจอเค้า..... เราเริ่มจากการเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจากนั้นฉันก็รู้สึกว่า ตัวเองแคร์เค้ามากจัง เป็นหวงเค้ามาก ทุกคาบเรียนคอยมองหาเค้าอยู่ตลอดว่าเค้าเข้าเรียนไม หายไปใหนไปกับใคร พยายามถามคนอื่นๆตลอด แต่จะถามเลียงๆถึงคนอืนๆด้วย เพราะตัวเองเป็นคนขี่อายมาก ก็ด้วยความเกเรของเค้าที่เปลียนไปมาก ทำให้รู้สึกเป็นห่วง แต่ก็ไม่รู้นะว่าทำไมฉันต้องห่วงเค้าด้วย จนวันนึงฉันรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก มีคนพูดว่าเค้าคนนั้นคบกับเพื่อนรักของฉัน เจ็บจังพูดไม่ออกเลย นี่ฉันเป็นอะไรไป ทำไมรู้สึกเจ็บในใจแบบนี้นะ ฉันชอบเค้าอย่างงั้นหรือนี้ ไม่เห็นรู้ตัวเลย ความจริงฉันหน้าจะบอกรักเขานะ แต่ตอนนี้มันคงสายเกินไปแล้วซิ จากนั้นฉันก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรคนที่เราแอบชอบเค้าได้ชอบเพื่อนรักของเรามันก็ดีแล้วนี้...ทำไมความรู้สึกของฉันมันเป็นแบบนี้นะ โลกมันหยุดหมุนไปแล้วหรือไงกัน มองไม่เห็นอะไรเลย จากนั้นฉันได้แต่ทำตัวให้ห่างเค้าทั้งสองคนออกไปจะดีกว่า ไม่อย่ากรับรู้จิงๆ ไม่อยากฟังเรื่องของเค้ากับเพื่อนรักของฉันเลย เพื่อนในกลุ่มพูดถึงฉันก็จะเดินหนีออกมาทันที บางทีต้องฟังและก็ยิ้ม คิดดูนะว่าฉันจะยิ้มแบบใหนตลกสิ้นดี แต่แล้ววันที่ฉันไม่คลาดคิดก็มาถึง เค้าสองคนดูจ่ะห่างเหินกันจนเกินไป ด้วยความขี้อายและกลัวเพื่อนๆล้อนั้นเอง แต่แล้ววันนึงสิ่งที่ฉันหลีกเลียงและไม่อยากจะเจอก็เข้ามาหาจนได้ ....เค้าโทรมาหาฉัน ฉันดีใจมากๆ บอกไม่ถูกเลย แต่...เรื่องที่เราพูดกันมันกับทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ ความรู้สึกเหมือนว่ามีเข็มนับร้อยทิ้มแทงใจเรา แต่กับเค้ามันคือความสุขอย่างมาก รู้ไมเค้าโทรมาหาฉันทำไม อย่าลืมซิว่าฉันสนิดกับเพื่อนรักของฉันมากเค้าอยากได้ข้อมูลที่จะทำให้เพื่อนรักของฉันรับรักเค้าไงละ ฉันต้องมาเป็นที่ปรึกษาให้กับความรักระหว่างคนที่ฉันชอบกับเพื่อนรักฉันฟังแล้ว รู้สึกว่าฉันโง่มากใช่ไม (ขำไม่ออกเลยแหะ) ฉันต้องทำเสียงละรื่น แสดงความสนใจ และก็ดีใจ หัวเราะ ไปกับสิ่งที่เค้าพูดถึงเพื่อนรักของฉันให้ฟัง เค้าโทรมาทำร้ายจิตใจฉันแทบทุกวัน ฉันทำได้ดีที่สุดก็แค่พยายามทำให้เค้ารู้สึกดีขึ้น รู้สึกมีความสุข ทำได้แค่นั้นจิงๆ ทำเพื่อคนรักกับเพื่อนรักไงละ แต่ด้วยความขี้อายและกลัวเพื่อนๆล้อนั้นเองและด้วยความเกเรของเค้าด้วย จนเค้าคิดว่าหมดหวังในเรื่องรัก ที่ฉันคิดว่าหมดหวังในเรื่องรักฉันก็ได้เจอคน คนหนึ่งนั่นคือเพื่อนของฉันเธอคอยให้กำลังใจทุกอย่างจนผมรู้สึกว่าขาดเขาไม่ได้ต้องคุยต้องพูดทุกวันแต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ทำพลาดอีกผมบอกรักเธอตอนที่เราจบจากมัธยมตอนปลาย ความสัมพันธ์ของเราดูดีจนไม่น่าเชื่อแต่แล้วเพื่อนรักของผมก็บอกว่ากำลังคบกับเธอ จับมือเธอ ดูหนังกับเธอ ผมก็พยายามคิดว่าเธอกับเขาเป็นเพื่อนกัน ความทุกข์ใจ ความอัดอั้นตันใจ มันเขามาแล้วระเบิดออก ผมเลยโทรไปถามเธอแล้วคำพูดที่สุดประทับใจคือเรา เป็นเพื่อนกันก็ได้นะ ผมถึงกับนิ่งทำอะไรไม่ถูก ร้องไห้ เก็บตัว ผมก็เริ่มเที่ยว ประชดชีวิต
แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ตอนนี้ฉันก็ยังเป็นอย่างนั้น เพื่อนๆลองคิดดู การที่ได้อยู่คนเดียวแบบนี้ หรือ จะให้ลืมเค้าไปแล้วมีคนอื่นแทน อย่างไหนดีที่สุด แต่พอฉันเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆฟังส่วนใหญ่เขาจะปลอบฉันเสมอว่าโง่บัดซบ งั่ง ควาย แต่ผมก็ภูมิใจที่เป็นคนส่วนน้อยผมว่ายังมีคนที่สมหวังอีก เช่น ผู้หญิงที่ผมรักไง 555 (T.T)
เพื่อนๆส่งมาสมน้ำหน้ากันก็ได้นะอย่างน้อยก็มีคนอ่านระบายออกบ้างก็ดี เฮ้อ
สุดท้ายนี้ฉันเอาของขวัญที่เค้าคนนั้นคืนมาใส่มันไว้เหมือนเดิมและก็ไมเคยถอดออกเลย จนกะทั้งทุกวันนี้ฉันก็ใส่มันอยู่ ไม่ใช่ไม่อยากให้เค้าเก็บมันไว้แต่ถ้าเค้าเก็บแล้วเค้าไม่สบายใจอ่ะเข้าจัยนะ ส่งต่อด้วยนะเอาไว้อ่านขำขำ
